آیا مایلید عینک تون را عوض کنید ؟

" وقتی در کنار عده ای با گرایشات نژادپرستانه و الگوهای تقلید گرا زندگی می کنید که همواره کار خود را با هیاهو و حرکات نمایشی و تخریب و حذف دیگران پیش می برند سکوت و صبر آگاهانه و هدفنمد بهترین راهکار مبارزه است"امروز پس از 10 روز هیاهوی بسیار در پی در گذشت افرادی که در سانحه سقوط بالگرد به همراه رییس دولت کشته شدند اجازه می خواهیم به ما مردم نیز فرصتی داده شود تا ضمن تسلیت به خانواده و بازماندگان آنها توجهی از زوایای مختلف به این سانحه یا هر اقدامی که صورت گرفته داشته باشیم تا شاید کمتر و به این راحتی شاهد تکرار این نوع حوادث در کشور نباشیم._ کاش می شد که حامیان نظام جمهوری اسلامی دست از لوث کردن واژه شهادت بر می داشتند و برای حفظ جایگاه خود در قدرت از آن این همه سوء استفاده نمی کردند. " شهید کسی است که در راه آرمان های والای انسانی و اخلاقی و در راه عقیده برحق خود جان خویشتن را فدا کند تا مسیری را برای اعتلای زندگی هم نوعان پس از خود بگشاید" آیا کسانی که بدون در نظر گرفتن شروط احتیاطی در شرایط جوی نامناسب اقدام به پرواز با بالگرد می کنند بدنبال چه آرمان والایی بوده اند؟؟؟؟؟؟؟این همه مقام دولتی با سه بالگرد برای چه اقدام مهمی عازم این سفر پر مخاطره شده بودند؟؟؟؟؟آیا در شرایطی که امکان برقراری جلسات آنلاین و مدیریت پروژه ها از راه دور امکان پذیر است انجام این همه سفرهای استانی پشت سر هم توسط هئیت حاکمه یک کشور لازم و ضروری است؟؟؟آیا چرایی و هزینه و فایده این همه سفر استانی تاکنون محاسبه و مورد ارزیابی قرار گرفته است؟و آیا هنوز وقت آن نرسیده است؟ که شما جماعتی که از فکر کردن حتی برای یک لحظه گریزانید و در حد مرگ از آن بیزارید قدری آرام بگیرید و ببینید که با خود و مردمی که چاره آیا مایلید عینک تون را عوض کنید ؟...

شاید این روزها بارها و بارها در ذهن خود به چرایی وضعیت کنونی کشور و جامعه ایران اندیشیده باشید و به دنبال دلایل آن بگردید. تحلیل های مختلف و موضع گیری های متفاوت اهل قلم و اندیشه پیرامون وقایع ناگواری که در چند سال اخیر بر مردم ایران گذشته است خود گویای تکاپوی شدیدی برای رسیدن به جواب است.اما عاملی را که شخصا پس از سالیانی طولانی فعالیت در حوزه اجتماعی به آن رسیده ام همان دلیلی است که در ابتدای جوانی و در بدو ورود رسمی به حوزه مسئولیت یعنی پس از سن هجده سالگی تشخیص داده بودم، می باشد.آن موقع به دلایل منطقی و سپس تجربی فهمیدم که در جامعه ایران کسانی هستند که بدلیل بی عقلی، تعصب، دشمنی یا حتی بدون دشمنی تنها بدلیل اینکه اگر دیگری متفاوت از سبک زندگی آنها زندگی کند این سبک در آینده می تواند بر اطرافیان آنها نیز تاثیر بگذارد و ممکن است آنها را مجبور به پذیرش تغییراتی کند که برای آنها سختی فکرکردن و تلاشی بیشتر را در پی داشته باشد و بر این اساس ماحصل تلاش، زندگی و حتی عمر دیگری را تخریب می کنند در حالی که نه تنها خود را در جایگاه متهم نمی دانند که کسی هم فریاد رس فردی که مورد این ظلم سنگین قرار گرفته نیز نیست. به عبارت دیگر نقش عرف و عادت به حداقل ها و قناعت به داشته های اندک چنان در بین این مردم دامن گسترده است تا آنانی که آروزهای بزرگی در سر دارند چنان بی یار و یاور و بی پشت و پناه مانند که هر شرور و انسان بی قدر و مقداری به خودش اجازه دهد که نه تنها در مسیر نو و دشوار پیش روی آنها سنگ اندازی ها کند که دستاوردهای فرهنگی، علمی و هنری پر زحمت آنها را نیز آسان به باد فنا دهد. تکرار این بی عملی در طی سال های طولانی کار جامعه ایران را به سمت و سویی کشانده است که در روز روشن و در آیا مایلید عینک تون را عوض کنید ؟...